Ik vraag me vaak af of de coöperatie bij bepaalde type mensen hoort. In de landbouw hoor je vaak: ‘hij is een echt coöperatief, maar die ander is een echte particulier’. Wat zijn dan coöperatoren? Zijn dat polderaars, samenwerkers, idealisten, mensen die niet sterk genoeg zijn om het alleen te doen?
Ik ben hier meer over gaan nadenken toen ik merkte dat veel mensen onbekend zijn met de coöperatie, maar er wel een stellige mening over hebben. ‘Dat werkt toch niet, met veel mensen kun je geen beslissingen nemen, het kost teveel tijd etc…’ Blijkbaar kan de coöperatie dit beeld oproepen. Dat is jammer, want deze groep raakt daarom niet bekend met de mogelijkheden. Ik ben ervan overtuigd dat de coöperatie veel voordelen biedt voor heel diverse vraagstukken. Het zou mooi zijn als we dit beter voor het voetlicht kunnen brengen.
Wie kwam ik tegen in de coöperatie? Mensen die openstaan voor anderen, over hun schaduw springen en in staat zijn belangen te verbinden. Dat doen zij zowel binnen hun eigen coöperatie als bij NCR. Mooie mensen om mee te werken. Ik neem na bijna 9 jaar afscheid van NCR, maar niet van de coöperatie. Ik ga weer de coöperatieve praktijk in als bestuurder van AgruniekRijnvallei. Graag wil ik iedereen bedanken voor de samenwerking. Samen hebben we een bijdrage geleverd om coöperaties sterker te maken.
Ik gun iedereen de coöperatie.
