Op 27 februari 1985 werd in Italië Marcora’s Wet aangenomen, vernoemd naar de toenmalige minister van Handel en Industrie Giovanni Marcora. Deze wet stelt overbodig geworden werknemers in staat om een voorschot op hun werkloosheidsuitkering in te zetten om het verlieslijdende/failliete bedrijf uit te kopen en verder te gaan als een werknemerscoöperatie. Het idee hierachter is dat deze werknemers de overstap maken van werkloosheid naar het zijn van de eigen werkgever. Hiermee blijven ze actief betrokken op de arbeidsmarkt.
Om dit te verwezenlijken is er een cruciaal element opgenomen in het Italiaans arbeidsrecht: werknemers hebben een voorkeursrecht om het bedrijf of diens activa te kunnen kopen. Afhankelijk van de situatie kunnen de bedrijfsactiviteiten doorgezet worden onder eigenaarschap van de werknemers of door middel van de opgekochte activa van het bedrijf dat opgeheven wordt. De wet geeft werknemers het recht om een maximum van drie
