Log in Item aanvragen
In een voorgaande editie van ons magazine hebben wij uitgelicht hoe energie de hardst groeiende coöperatieve sector is qua nieuwe initiatieven (een toename van 152% tussen 2016 en 2020). Maar ook in de zorg is er een grote toename te zien in het aantal initiatieven. Door de privatisering van staatsbedrijven en de afbouw van de verzorgingsstaat lijkt er op verschillende niveaus een schaarste van goederen of diensten te ontstaan (denk bijvoorbeeld aan scholing, lokaal transport, winkels, zorg, energie, etc.). Tegelijkertijd zien we een opwaartse trend waarbij deze schaarste wordt opgevuld door coöperatieve (burger)initiatieven. Een beweging die door overheden op goedkeuring kan rekenen. NCR sprak met drie verschillende coöperatieve energie-initiatieven (ValleiEnergie, Energie Samen en Zeeuwind) over hoe zij kijken naar de maatschappelijke transitie die door burgers zelf wordt georganiseerd.
Martijn den Ouden, Stan Steeghs

De energietransitie staat hoog op de agenda in het politieke debat. De overgang van fossiele naar hernieuwbare energiebronnen kent een algemene consensus als een belangrijke en noodzakelijke stap voorwaarts; ook vanuit Europees perspectief. Maar, hoe dit bereikt moet worden is nog niet altijd even helder. Landelijke politiek en lokale opwekking zijn immers ver van elkaar verwijderd. Menig enthousiasteling herkent en erkent de rol die energiecoöperaties (kunnen) hebben in het verwezenlijken van de energietransitie. Sterker nog, zij zitten er al middenin. Maar zien deze coöperaties zichzelf ook als spilpunt van de energietransitie? Wat kan en mag de overheid van deze energiecoöperaties verwachten (en andersom)? En voor welke uitdagingen staan deze coöperaties?

Idealisme versus rendement

De drie gesproken coö